عبدالحسینء سایٹء پیٹھ چھوء توہیہ خیرمقدم

باسمه تعالی

مسئله کشمیر نیاز مند توجه جھانی بویژه جھان اسلام است

از: سید عبدالحسین کشمیری

نخست وزیر ھند دکتر منموھن سینگھ طے پیام خود در روز استقلال ھند 24 مرداد از تریبون لال قلعه دھلی کشمیر را جزء لا ینفک ھند خوانده استقلال طلبان را دعوت مجدد مذاکره داد۔

نخست وزیر ھند خطاب به استقلال طلبان کشمیر گفت؛ از خشونت چیزی حاصل نمی شود ۔ خشونت را ترک کنید ما آماده مذاکره ھستیم۔ ھمچنین اظهار داشت که ھند خواھشمند است با کشور ھمسایه خود پاکستان روابط حسنه برقرار داشه باشد ۔ ولی بایستی اول فعالیت ھای ضد ھند در پاکستان متوقف شود ۔ نخست وزیر اضافه کرد؛ پاکستان نباید اجازه بدھد از سرزمین خود علیه ھند استفاده شود۔

از این بیان دپلوماتیک نخست وزیرھند که یک طرف کشمیر تحت اداره پاکستان را با گفتند پاکستان اجازه ندھد سرزمین خود برای ضد ھند استفاده شود۔ اشاره به  فعالیت ھای چریکی در کشمیر تحت اداره پاکستان می کند و بدین طریق قسمت کشمیر تحت اداره پاکستان را تلویحا سرزمین پاکستان عنوان می کند و طرف دیگر کشمیر تحت اداره ھند را می خواھد با صراحت اعلام کند که این قسمت سرزمین کشمیر از آن ھند است سپس خطاب به مردم کشمیر می کند و می گوید «از خشونت چیزی حاصل نمی شود»۔ یعنی می خواھد بگوید که با این شرایط کنار بیائید۔ کشمیر تحت اداره پاکستان ، مال پاکستان باشد و کشمیر تحت اداره ھند مال ھند باشد و با این شرایط در مقابل ھند تسلیم شوند و عملا از کشتن مردم کشمیر ھیچ دریغی نمی کند ۔ نیروی نظامی و شبه نظامی خود را تام الاختیار قرار داده است که به هر نحوی که بتواند مردم مسلمان کشمیر را سرکوب کند در اقدامات خود از ھمه چهت مجاز ھستند و کسی حق اشکال از روند آنھا ندارد یعنی نفاذ قانون AFPSA آرمد فورسز سپیشل پاورس ایکت۔

در واقع ھند مائل نیست برای حل مسئله کشمیر گام ھای عملی بردارد ۔ اخیرا بعد از کشته شدن 50 مسلمانان کشمیری در ظرف دو ماه نخست وزیر ھند در اولین واکنش خود اظهار داشت که مسئله کشمیر یک مسئله 62 ساله است لذا طبیعی است که پیدا کردن راه حل آن زمان می برد ولی در پیام جدید خود با مشروط کردن مذاکرات روشن ساخت که قصد حل کردن مسئله کشمیر را ندارد در حالیکه مشروط کردن مذاکره بیانگر این امر است که می خواھد وقت کشی کند مایل به نتیجه گیری نیست ۔

ظاھرا ھند مایل نیست به منطقه صلح برگردد ،چون برای برگرداندن صلح به منطقه بار ھا استقلال طلبان پیشنھاد کردند که برای مذاکره بایستی اول فضائی مناسب ایجاد شود و ان فضا با خروج ھمه نیروھای نظامی از مناطق غیر نظامی ، و آزاد سازی ھمه زندانیان سیاسی و دستگیر شده جوانان تظاھرات کننده بوجود می آید سپس ھند برای مذاکره دعوت بدھد ان ھم بدون قید و شرط تا اینکه وارد مرحله مذاکره شده راه حل تلاش شود ولی ھند این کار نمی کند بلکه بنظر می رسد از کشتن مسلمانان لذت می برد۔

مایه تاسف وتعجب است که از دی ماه سال 1367 تا خرداد 1389 شمسی برابر با ژانویه 1989 الی جولائی 2010 میلادی 93,307 مسلمانان کشمیری شھید شده اند و دنیا دارد تماشا می کند ۔ کسی جرئت نمی کند به ھند بگوید که آیا این امتیاز بزرگترین کشور جمھوری بودنت است۔  این آمار کشته شده گان مسلمانان کشمیری بزرگتر از آمار قربانیان سونامی و دیگر فاجعه ھای ناگهانی جھان است ولی ھند باز ھم تلاش می کند مسئله کشمیر را یک مسئله درونی حکومت داری عنوان کند و کسی انصاف نمی دھد، از ھند سوال کند که این کدام نوع حکومت داری است که در ظرف بیست سال حدود یکصدھزار نفر قربانی گرفته شود و ھر روز در تعداد کشته شدگان افزوده شود ۔ مسئله کشمیر نیاز مند توجه جھانی است ۔ این مشکل درونی حکومتداری ھند نیست بلکه یک مسئله بین المللی انسانی است ۔

بعض منابع خبری از جمله کشمیر تائمز حاکی از این که ھند مایل است نیروھای نظامی را به سنگر ھا برگرداند و مسئولیت را به پلیس محلی تفویض کند و ھمچنین قانون AFPSA که نیروی نظامی و شبھه نظامی ھند را در کشمیر برای ھر نوع وحشیگری آزاد گذاشته است را کم رنگ کند و زندانیان سیاسی را آزاد سازد و برای تظاھرات بدون خشونت و پر امن را اجازه بدھد ولی نمی خواھد برای سروزیر کشمیر عمر عبدالله مذاحمت ایجاد کند ۔

روزنامه کشمیر تائمز بنقل ازیک شخصیت ارشد دولتی در دھلی که ھر چند سروزیر آقای عمر اظهار مستعفی شدن را کرده بود ولی دولت مرکزی ھند نمی خواھد مستقیما وارد عمل شود بلکه تمایل دارد به سروزیر رھنمائی کند۔ اگر استعفای سروزیر را بپذیر افته شود بایستی حکومت نظامی «گورنر رول» نافذ شود که واکنش داخلی و خارجی ھمراه خواھد داشت ۔ لذا تلاش می شود که با سروزیر ھمکاری تام صورت بگیرد تا اینکه اعتماد مردم بدست بیاید ۔

این ظاھرا فکر خوبی است که ھند نسبت به آرام کردن خشم مردم تدارک دیده است۔ ولی سوال اینجا است آیا این تدبیر جواب خواسته درونی مردم کشمیر که عبارت است استقلال و آزادی است خواھد بود ؟ جواب چندان مشکل نیست و آن جواب این است که به ھیچ وجه نتیجه بخش نخواھد بود و راه حل دائمی بحساب نخواھد آمد زیرا۔

ھند از 63 سال بر کشمیر حکومت می کند۔ و در این مدت دوره ھای دیده شد که در کشمیر بوئی از استقلال طلبی بمشام نمی رسید ولی در حقیقت چنین نبود جذبه استقلال طلبی و قیام حکومت جمھوری در آن نهفته بود و این روحیه استقلال طلبی از 1931 میلادی برابر با 1310 شمسی علیه نظام دیکتاتوری مهاراجه (پادشاه بزرگ) کشمیر آقای ھری سینگھ میان مردم کشمیر به اوج خود رسده بود که تاکنو با تمام ضعف و قوت ھا ادامه دارد ۔

تاریخ گواه است ھر وقت مردم کشمیر علیه اشغالگری ھند فرصت پیدا کردند موضع خود با صراحت اعلام کردند کی می خواھند از ھند جدا شوند و وقتیکه زیاد زیر عتاب و قھر حکومتی دچار شدند سکوت تاکتکی اختیار کرده بظاھر تسلیم شدند۔ چون خواسته درونی مردم کشمیر در واقع استقلال و آزادی است و پاکستان بعد از پیدایش خود ھم تلاش کرد از این خواسته مردم کشمیر استفاده سیاسی کند و به کشمیر طمع کرد و به کشمیر حمله کرد و پادشاه کشمیر مهاراجه ھری سینگھ که یک طرف با قیام مردمی مواجه بود و طرف دیگر پاکستان حمله کرد مجبور شد از ھند کمک نظامی طلب کند در حالیکه بعض اسناد تاریخ بیانگر این امر ھستند که مھاراجه ھری سند مایل نبود با ھند دوستی کند ولی اوضاع چنین تقاضا می کرد لذا مجبور شد به ھند پناه ببرد و رسما از ھند کمک نظامی طلب کرد و بندین ترتیب 7 آبان 1326 ارتش ھند وارد کشمیر شد و دور اشغالگری کشمیر بدست ھند آغاز شد ۔

در اثر مناقشه سر کشمیر میان ھند و پاکستان جنگ صورت گرفت و پاکستان یک قسمت از کشمیر بدست آورد و الان این قسمت کشمیر، کشمیر تحت اداره پاکستان یا کشمیر آزاد خوانده میشود و چین در این وسط یاواشکی یک قسمت دیگر تحت تصرف خود در آورد و بقیه تحت کنترول ھند مونده است۔ بدین ترتیب ما الان 3 کشمیر داریم ،1۔ کشمیر چین داریم ، 2۔ کشمیر پاکستان داریم و 3۔ کشمیر ھند داریم ۔ ولی ھند ادعی می کند این تمام کشمیر از آن ھند است ۔

ھند که در 11 دی ماه 1327 به شورای امنیت سازمان ملل متحد رجوع کرد و این شورا در قطعنامه ھای خود که مورد پذیرش پاکستان و ھند نیز بوده آتش بس تعیین خط آتش بس و غیر نظامی کردن کشمیر را تصویب کرد و خواھان برگزاری یک ھمه پرسی آزاد و بی طرف از سوی سازمان ملل شد۔ و بعد از 62 ساله حکومت داری و با کشتن بیش از یکصد و چـھل ھزار نفر در این مدت تاکنون این وعده ھند تحقق پیدا نکرده است ۔

الان اگر ھند تلاش می کند سروزیر با پشتیبانی دولت مرکزی فضائی برای مذاکره با استقلال طلبان فراھم کند ولی نمی شود از این کار انتظاری داشت که اوضاع آرام شود و مردم حقیقتا از آزادی دست بکشند تا زمانیکه سازمان بین الملل وارد عمل نشود یک ریفراندم با شرایط جدید بعمل نیاید این مسئله حل شدنی نیست صرف نظر از این که مردم به چه رائی می دھند ۔ آیا با ملحق بودن به ھند رائے بدھند یا محلق شدن به پاکستان یا حقیقتا می خواھند ھمچون سال 1310 مستقل و آزاد باشند۔

اگر حقیقتا ھند اینبار توست سروزیر می خواھد اقداماتی انجام دھد و ممکن است مثل سابق یک دور جدیدی با طرح جدید حکومتداری ایجاد شود ولی ان حل مسئله نخواھد بود ۔ الان اگر صرفا در ظرف بیست سال حدود یکصدھزار قربانی گرفت و در ظرف 63 سال بیش یکصد و چھل ھزار قربانی گرفت یک بیست سال دیگر یک میلیون کمتر یا بیشتر قربانی بگیرد و باز ھم بی نتیجه باشد۔

اگر سازمان ھای بین المللی از جمله سازمان کنفرانس اسلامی این بار احساس مسئولیت نکند و وارد عمل نشوند و نسبت به مسئله کشمیر نگرانی خود اظهار نکند و ھند را برای ریفراندم وادار نکند خون مسلمانان کشمیر که بجرم استقلال ، آزادی و جمھوری مردمی ریخته میشود شریک خواھند بود۔